DÜŞ ÇIKMAZI...

Kýþ güneþinde paspas bir i mgeyim ben:
Sözcüklerim tamtakýr aþklarým sefil:
Gönülden yana derdim benim
Gönül veren gönül koyan
Gönülsüz de bir mýntýka
Aþka rest çeken kýþ nöbeti.

Zaaflarým var pekmez kývamýnda
Ahtým var yas dolaylarýnda
Kamburum var zaten her yerim eðri
Müþkülüm var ve de
Düþ çýkmazýnda.

Hoyrat neferiyim sadýk gölgemin
Uzamayan kýsalmayan bir heceyim
Þapkasý olmayan bir harf
Aþka ýrak mutluluða set çeken
Naylondan bir zaferim
Tomurcuklarým patlar yerin dibinde.

Uzamýnda hasretin bol keseden hüznüm ben
Sefil yüreðim beynamaz duraklarý
Ýnip bindiðim hayaller çýkmazý
Maðdur bir sepetim
Ýçi dýþý yaþ yüklü.

Yedieminde unutulan kalemim:
Kalemim doðurgan
Sýrtlandýðým mezhebim.
Kör noktasýyým madem ömrün
Örtün beni saklý günahlarla
Boðun da dolunayý
Dolup taþmayý m/eziyet bildiðim.

Kanaviçe desenler sokaðýndayým
Yer gök þemsiye
Oysaki tutuldu bulutun nutku
Yaðsa yaðsa hazan mahsulü yeminlerim
Azýkta bekler na’þým
Azýnlýktýr seven neslim.

Bir kareyim aþký üçgene benzeyen;
Çemberim kendi içinde dönen
Aþkým bir de rugan pabuçlarým
Unutulduðuma kani nefsime set çektiðim
Aþkýn yoldaþý bir iklimin de ta kendisi
Metruk yürekler sokaðýnda
Dolandýkça içine yüreði içre kapanan.

Ýskelesi yoksa günün
Iskartaya çýkan müzmin yalnýzlýðým
Bir körebe bir de sobe, demeyi þiar edindiðim
Korunaklý dünyamda tapýndýðým ömrün tek hücresi:
Hani hasretim hani yoldaþým
Varsa yoksa Rabbine yakýn ahvaline uzak bir kerametim
B/ölün beni hadi bölün:
Övündüðüm þu soluk tenim
Alýn teridir hani sevdiðim kim varsa yüreði ikram ettiðim.

Sosyal Medyada Paylaşın: