Gün batýmýnda Güneþle deniz mavilikte raks ederken kaybolurdu serin sularýn koynunda akþam bir gonca gülü serap gibi koklarken bir anda koparýldý dalýndan acýmadan aðlaþýr evrendeki tüm canlýlar özlenen her þey vardý gönlümüzde keman sesi dokunur gökyüzüne apansýz þarký misali yüzerken bulutlar üzerinde bir yaðmur düþerdi sulu sepken nükteler vardý aðaç dallarý üzerinde gezinen her yerde...
yer elini meltem rüzgarý öperken okyanuslar aþardýk seninle bir zamanlar anýlarý yaþarken bile güpegündüz bir aþk hikayesi düþerdi yüreðimize yüreklenir göðsümüze sis bulutlarý daðýlýrken gözlerimizden o hayaller yýldýzlara gömülür huzur denilen þey ve o gece, beraberce mutlu olarak seyrederdi yýldýzlý semalarý gözlerimiz bir gönül sesi iç çekerdi yine, neredesin ’’Ah diyerek’’ o gün batýmlarýnda...
Behçet Bük Eskiþehir 12.2.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.