OÐUL; Bilirmisin ? Kýþý çok serttir bizim oralarýn, acýmasýz ve þevkatsýz Týpký yaþadýðým hayata benzer, Duvarlarý taþtan, harcý çamurdan, Çatýsý söðüt dalý üzerine boyumca topraktan Aktiftir faylarý, altýnda kalan düþlere mezar evleri var…
Elektriði yoktu çocukluðumda köyümün. Gaz lambasýndan yükselen is’te ýsýttým umutlarýmý. Karanlýk geceleri, loþ ve kahýr kusar yüreklere. Göremediðim/ göremeyeceðim yarýnlar gibi oðul…
Hasret doðradým, çamurunda yoðrulduðum yollarýna. Özlemlerimi mey havasý türkülerine yükledim, Kulaklarýmda çýnlayan sesinde titredi yüreðim, Sürgün zamanýydý, göçebe düþlerimde …? Tanýmsýz kalan ?
Oðul, Belki de Kaçamadýðým, yüzyýllarýn yazgýsýydý, Alnýma kazýnmýþ olan ? Ruhlarýn tutuþtuðu sonsuzluktu… Yalnýzlýk, Yoksulluk, Hasret , kahýr ve özlem-di…. Gözlerime dolan !
Sürgün yedim sonrasýnda, gönülden-gönül’e Bir ben kaldým “ben”sizliðinde acýmasýz hayatýn… oðul…
Bin-bir çile, bin-bir kahýr yüklü geçer oldu günlerim, Firari sevdalar sakladým, yüreðimin en kuytu köþesinde, El deðip kirlenmesin diye Bir yandan gurbetti acý, bir yandan sýla hasreti oðul…
Dadandýlar düþlerime, “seher sabah uykularýma,” Her bir yaným param-parça, kahýr talanýnda… Kurtaramadým, körpe umutlarýmý, koç sevdalarýmý… bir tek umudum ? avuçlarýma sakladýðým ,sen kaldýn oðul…
Geldi, sonsuzluða göç zamaný,… Yobaza !!? Dilbaz’a !!? Bir de riya dünya’ya sakýn aldanma oðul. Bir tek umudum, “yarýnlarýn ve sen” olsun þimdi artýk, Bana, Kýrýk ve ayaksýz bir sal kalsýn gözlerimde, Umutlarým, Sevdalarým, Özlem ve düþlerimden baþka mirasým olmayacak, affet oðul !!! Yarýnlarýn aydýnlýk,barýþ ve kardeþlik umudun olsun… Oðul…..
Sosyal Medyada Paylaşın:
adalettr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.