DÜŞ GEZGİNİ
.....................“Ulu cevizlerin gölgesindeki
..................... solgun menekþeler üzerine”
Bir yetim orada, bir öksüz burda,
Boynu bükülmüþtür menekþelerin.
Bir Aslý bûndaysa bir Kerem darda,
Yüzü dökülmüþtür menekþelerin.
Çaylar boz-bulanýk, daðlar dumanlý,
Gönüller iç içe billur zamanlý,
Ferhat bir ahh çekse Þirin figanlý,
Rengi çekilmiþtir menekþelerin.
Elem tutsak almýþ gölgelikleri
Ulu cevizlerin sancýr kökleri;
Zühre gam yýldýzý Tâhir’den beri,
Bahtý yerilmiþtir menekþelerin.
Bir serap, belki de çaðdaþ bir masal,
Sevgisi gerçek ya sevgili hâyal,
Mecnun’u Leylâ’dan kopardý bu hâl,
Sýrrý verilmiþtir menekþelerin.
Ufuk çiçek, çiçek, gökyüzü puslu,
Ayrým olan yerde yol bile yaslý,
Kamber Arzu tüter arý bin baþlý,
Özü derilmiþtir menekþelerin.
Bir ömür törpüsü, bir buzda yazý,
Zindana taþýndý güzelin nâzý,
Pranga dinler mi kalpteki sýzý (?),
Derdi sezilmiþtir menekþelerin…
Bir yetim orada, bir öksüz burda,
Düþü gezilmiþtir menekþelerin.
YUSUF BÝLGE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.