YOKSULLAR ECELSİZ ÖLÜR
Doðan her canlý ölür, hiç fark etmez.
Ölür de… Yoksullar ecelsiz ölür.
Zenginler tabutlara sýðmazlar da,
Ölürde… Yoksullar mecalsiz ölür.
Herkes Allah Allah gider menzile.
Dillerde zikir gönüllerde hile.
Hem de meydanlarda göz göre göre.
Ölürde… Yoksullar meselsiz ölür.
Beþ vakit zulümdür, kalmak ekmeksiz.
Yaþayanlarý görünce emeksiz.
Cep dolduranlar da vardýr zahmetsiz.
Ölürde… Yoksullar nedensiz ölür.
Tok yatan komþular, saðýr oldular.
On kilitli kapýlardan doldular.
Oyuncak birer kedicik buldular.
Ölürde… Yoksullar evvelsiz ölür.
ODABAÞI yokluk, kader deðildir.
Açlarý doyurmak, keder deðildir.
Yaþlanýp ta ölmek, beter deðildir.
Ölürde… Yoksullar emelsiz ölür.
Þuayipodabaþý…
9.02.2020/Kepez/Çanakkale
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.