Mecnun...

Bir Düþün Ýzdüþümü’nden
.
Gönlümde efkarsýn, saçlarýmda kar,
Gözlerim her lahza yollara bakar...
Günlerim hasretten hasrete akar,
Ben sensiz dertliyim, mahzunum yani,
Sevgili aþkýnla mecnunum yani...
.
Fikrimi kandýran gözler mi desem,
Ruhumu yandýran sözler mi desem...
Güldükçe gül açan yüzler mi desem,
Ben sana hayraným, meftunum yani,
Sevgili aþkýnla mecnunum yani...
.
Halimi her gören ah-vah eder de,
Vuslatýndýr derman bendeki derde...
Kurduðum her hülya söner kederde,
Sensiz gam yurdunda meskunum yani,
Sevgili aþkýnla mecnunum yani...
.
Lütfedip müjdeyle gelsen de þöyle,
Ömrümü süslesen hazla, neþeyle...
Gönlüm þad olmuyor baþka bir þeyle,
Ben sana muhtacým, mecburum yani,
Sevgili aþkýnla mecnunum yani...
.
Derler ki ne arzu, ne heves ile,
Her aþka bir leyla olur vesile...
Ölsem de gözlerden yaþ sile sile,
Ben senden yine de memnunum yani,
Sevgili aþkýnla mecnunum yani...
.
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…