Kaçmak İstersin Bazen

Bazen kaçmak istersin her þeyden,
herkesten en çokta kendinden.
Ne var ne yoksa býrakmak olduðu yere,
hiç bir þey almadan, kimseye tek söz etmeden,
arkana bile bakmadan kaçmak istersin bazen.

Ýçin içine sýðmaz,
tüm cümleler dizili kalýr boðazýnda,
içinde bir ukde içinde bir yara býrakýr söylenmemiþ tüm cümleler.
Haykýrmak istersin bazen de,
aþkýný, sevgini, özlemin,
bir of çekip unutmak yada silmek her þeyi.


Müebbet yediðin mutsuzluðun parmaklarý ardýndan,
mutluluðu izlerken bulursun kendini,
içten içe imrenirsin,
belki de kýskanýrsýn hiç býrakmamak üzere mutluluða tutuþan elleri.

Görmezden gelinirsin,
kimse farkýnda olmaz,
kimse sessiz çýðlýklarýný,
kimse içinde biriken hüzünleri,
içini yakan acýlarýný duymaz, duyanlar anlamaz.

Bir kere daha içten içe yanar,
içten içe kanar ve bir kere daha kaçmak istersin.

Faili meçhul bir cinayet olarak kalmak geride,
düþünmeden umarsýzca yakmak tüm geçmiþi kaçmak sadece istersin.

Bazen de atmak istersin kendini,
en yüksek tepeler en dipsiz boþluða,
inceldiði yerden kopsun dersin.

Duygularýný esir almýþtýr tüm karanlýklar,
bir güneþ beklersin, umuda doðacak, bahara doðacak.
O doðmaz, sen kalmazsýn.
Her þey gider herkes gider,
kimse kimse de kalmaz,
ne can bedende nede ruh tende, her þey, herkes gider.
Ramazan Teke
Sosyal Medyada Paylaşın: