Susuz bir at gibi savurdu yelelerini, Tepindi baðlanmýþ bir kýsrak gibi Simsiyah gözlerinde koyu bir keder, Nasýl da periþan, nasýl da heder… Süzüldü esmer yanaklarýndan gözyaþý, Titredi tepeden týrnaða…
Saplandý gözleri bir kere daha Çaresizce yatarken yerdeki beden, Karýþmýþtý sanki þimdiden Gözyaþlarýyla nemlenmiþ topraða…
Göklere çevirdi ýslak gözlerini, Derin, çok derin bir yalnýzlýk hissi, Bir rüzgâr, Bir yaðmur, bir damla olsa, Ne bir kanat sesi, ne de bir umut…
Tekrar gümbür gümbür yükseldi o ses, Duyulmuyorken etrafta en küçük nefes, Devrildi duvarlar, aðaçlar, evler, Yine canlanmýþtý bedensiz devler… Yayýldý kokusu barutun, kanýn, Feryâdý doldu göklere bir sürü canýn…
Birden yüreðinde duydu derin bir sýzý, Kucakladý tüy kadar hafif yýðýný Bastýrdý baðrýna, kuru göðsüne, Ýçine sokarcasýna zavallý kýzý… Koþtu, çýrpýndý deli tay gibi…
Sonra durdu orta yerde bir heykel gibi, Kucaðýndaki kollar düþtü, vurdu dizine, Artýk atmýyordu o kalp göðsünde. Bastýrdý, bastýrdý sýmsýký baðrýna yine, Düþtü, boþ bir çuval gibi yýðýldý yere, Kirpikleri saplý kaldý kedere…
Bir ananýn yaþarken ölmesiydi bu, Beline balta saplanmýþ taze bir aðaç, Dikenli tellerde titriyor kalbi, Neden, bilmiyordu, neydi bu amaç?
Bir zamanlar mutluydu sýcak evinde, Kuzucuklarý gülüp, mutlu oynarken, Kimler ne istedi, neden, ah neden?
Diri diri gömülmüþtü þimdi mezara, Ne yapmalýydý uslanmak için? Bir omuz aradý yaslanmak için. Ne bir gölge vardý, ne dost bir nefes, Razýydý tutsaydý bir aðaç dalý, Acýyla oturup, yavrusunun Saçlarýný okþadý usul usul, Kokladý son defa o mâsum yüzü… Doðruldu, kucaðýnda o cýlýz beden, Deðiþmiþti bakýþlarý birden.
Sesler duyuluyordu harabelerden, Her taþ, toprak hep birden sesleniyordu: ’Neden bütün bunlar, Allah’ým, neden? ’ Saygýyla yol verdi binlerce ruh, Arkasýndan yürüdü kederli güruh. Utanç içindeydi eðilmiþ baþlar, Döküldü yerlere görünmez yaþlar…
Erecek mi insanlýk aydýnlýklara? Daha öyle çoktu ki sabaha…
Daha öyle çok ki sabaha…
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.