Kayalardan, mermerden yok sanki yârin farký, Özlemle dolu günler, ömürde talan oldu. Dilimden düþmüyor ki, hicran anlatan þarký. Göz göze geldiðimiz günler hep yalan oldu...
Kuruyup dökülüyor solmuþ sevda gülleri, Ötmüyor suskun bülbül, kýrýk gönül telleri, Güldürme bana sakýn ne düþman, ne elleri, Yüreðimi verdiðim; dertlere salan oldu...
Donmuþ akrep, yelkovan, ürpertir sessiz gece, Seven gönül susar mý, duyulmaz ki bir hece, Tadý kalmadý ömrün, bir tanem sen gidince, Hasret, içimde yatan zehirli yýlan oldu...
Dalgalar bile suskun, küsüp dalmýþ uykuya, Solgun bir ayýþýðý, uzanmýþ loþ kuytuya, Yüreðimi, özlemi kemirir oya oya, Yâr deyip de sevdiðim; uykuyu çalan oldu...
Kederi gözlerimden öperek siliverse, Sabahýn seherinde sessizce geliverse, Özlediðim kollara, koþup da alýverse, O þimdi anýlarda, düþlerde kalan oldu,
Göz pýnarlarýmdaki damlada kalan oldu...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
nur49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.