MUHASEBE

Çýð gibi büyüyen dert, bir dur artýk yerinde
Nefes aldýrmaz mýsýn caný yakan bedene
Kanatýp duruyorsun yaralarý derinde
Merhemini sürmeyip, oluyorsun nedene

Yüzü karartan hüzün ,perdeyi çek gözümden
Aðmalý baktýrýr sýn aydýnlýða görmeden
Yalvarýp yakarsam da anlamazsýn sözümden
Neden iflah olmazsýn, arap saçý örmeden ?

Yanýmda duran keder, istemiyorum seni
Sevdirmez sin kendini böyle zulüm ettikçe
Birazcýk huzur verip, alýþtýrmadýn beni
Gösterdin hep fendini býktým cana yettikçe

Yaralý garip kalbim, sol yanýmda pusarsýn
Durmayý mý beklersin nefes aldýrmýyorsun
Görüp çaresizliði kafesinde susarsýn
Dermana izin verip, kapý çaldýrmýyorsun

Ýçi kavuran öfke,yer kurmuþsun beynime
Durmadan irdelersin düþünceme dalarak
Göstermedin mutlu gün engel oldun zeynime
Yýllarca ertelersin, enginine salarak

Ömrümü çalan zaman,tükettin gençliðimi
Sabýr taþý çatladý, daha ne istiyorsun
Yüzüme vurup durdun yanlýþ yol seçtiðimi
Piþmanlýðý katlayýp, üstüne itiyorsun

Yüzü güldüren sürur çalýver þu kapýmý
Çatýlan kaþý kaldýr, tebessüme izin ver
Özgüvenini saðla, deðiþtirip yapýmý
Karamsarlýðý kaldýr, tozpembe bir perde ger

Nesrin Önem
04 02 2020
Tekirdað
Sosyal Medyada Paylaşın: