GÜLCÜ BABA

Marmara’da merhem olmaz yarama,
Bilmedin, benim ki kazýklý humma!
Durduramam yar, bu içten kanama!

Bir ifrit ki girmiþ kana zamansýz,
Otaðým bir dað baþýdýr gümansýz.

Deli taylar besliyorum haramda,
Dikiþ tutmaz bir yýrtýk ki yaramda,
Bir ömür kalýr mý insan dramda?

Bir acý çýðlýktýr cana sessizlik,
Oturan bir devdir, bu kimsesizlik.

Sakin, sessiz benim koylarým, þimdi,
Yoklanýrým ansýz, bilemem kimdi?
Sana kim söylemiþ, tipimiz dindi?

Þimdi dört yanýmdan kara yel vurur,
Sývanmaz balçýkla güneþ kavurur...

Kaldý mý bilemem, yeþil dalýmýz,
Peteklerde talan oldu balýmýz,
Goncasýn da kýrýldý bak gülümüz;

Hasret koydun þimdi bizi güle yar,
Madem eþiktesin, güle güle yar...

Gülcü baba öldü, kime giderim?
Karardýkça gece, artar kederim,
Bir önceki günden daha beterim;

Bitsin iniþ, çýkýþ, düze vur beni,
Bir tel kopar benden, saza vur beni...



Hayrettin YAZICI











Sosyal Medyada Paylaşın: