SON KURŞUN...

Karamel renginde, tadýnda:
Aþkýn dokunulmazlýðýnda
Kiremit rengi bir öykü dillendiriyorum
Baþý olmayan masalýn hicap yüklü bekleyiþinde
Yüreði körükleyen her duyguyu, mezar bildiðim
Yafta tasýma aktarýyorum
Üstüme atýlan her okta saklý kaygýlarýn,
Korkusuzca sevebileceðim yarýnlarýn
Düþünü kuruyorum týpký týpký
Yüklendiðim nice yeis
Bakir ovalarýn da gelinciði iken içimdeki reis.

Sanma da sakýn kýrýlganlýðýma denk düþen
Her sözünde söylenmeyen yalanlarýn
Ýzini sürüyorum:
Sanma ve aldanma pembe düþlerime.
Göðün kanatlarýna diktiðim
Ýpek beyaz mendilin de saklý tuttuðum
Ümitlere açtýðý kucaðý
Varsýn görme zamanýndan önce.
Yeteni deðil yetmeyeni diliyorum
Týpký göðün kasnaðýna hükmeden mazi gibi
Belleðimde hapsolan acýnýn bedellerini
Sunuyorum taziyelerini sunduðum
Her ölü günün kýrýntýsýný salýyorum yarýnlara.

Minvalim, ah, minvalim:
Keten elbiseli o þirin kýz çocuðuna özlemim
Dikili ne taþým ne aðacým saklý cihanda
Görünmezliðin mucidi
Þunca kelamda saklandýðýma da þahittir martýlar
Týpký öncemde uçuþan saçlarýma
Konan kelebeklerden kýskandýðým tek günü
Nasýl oluyor da nasip etmedi bana Yaratan?

Öyle ya,
Öykündüðüm sadece bir gün.
Ne gam, dediðini duyar gibiyim
Ýçimin algýlarýnda tutuþan hüzün varsa yoksa
Baþmisafiri ömrün:
Yeknesak vuruþlarýnda saatin
Ölümsüzlüðe direnen üç beþ þiir gibi
Kalacak olan neyim var ki geride?
Tefe tutulan fýtratým
Sözüm ona hayatýn sefasýný sürecek son insandým:
Ya, ilkim?
Ýlki olmayan bir mevsimsem eðer,
Yetmedi mi sahiplenmediklerim?

Yerin göðün katlarýnda
Maliki olduðum nice hayta dokunuþ
Varlýðýma delalet de sanma içimdeki serzeniþ:
Elbet kendime:
Boyunduruðunda yüce Rabbimin,
Þükürler olsun ki muhtaç deðilim kimselere.
Vebali de boynuma
Göremediðim ne ise
Ýrkildiðim hayat treninde
Kaçak bir yolcu bile deðilim
Ve ellerimde yetim düþlerim:
Kibirli deðilim lakin vakur, metin ve bitkin
Göðe de damgasýný vuran her renkte
Kefilim içimdeki beyaz kehanete.

Ölümden gayri yoktur varacaðým
Önceme binaen
Umut mu yoksa hala saklý son çaðrýsý
Kâinatýn?
Top tüfek donanmadým ben:
Hüzne serdim umudu
Edalý bir tasvir
Yarýnýn mutunda koyuldum madem bir kez yola
Sadýk kaldýðým kadar dünüme, deðerlerime
Son kurþun hala cebimde saklý
Bitimsiz niyazýmda dönendiðim o kýsýr döngü
Yarattýðým hayal kýrýklýðý için
Özürlerime de nail olsun evren
Ne serçeyim ne kumru
Kartal bakýþýyla mavinin uçabildiðim kadar
Yetiþmekse ufka
Ýçimde kalan tek utku yakalamak
Kayýp ve kaçkýn ruhumu.


Sosyal Medyada Paylaşın: