ÖLÜMÜNE DEMİŞTİN

Ölümüne kadar diye söz verdin
Pembe masallarla kandýrma beni
Hiçbir þey yok iken ortamý gerdin
Olmayacak þeye sandýrma beni.

Daha baþlamadan bu günü gördüm
Vefa yarýþýnýn altýna girdim
Belki de baþýma çoraplar ördüm
Alevler içinde yandýrma beni.

Çalýlar, dikenler, dik yokuþ daðým
Güz gelmeden önce kurudu baðým
Yanmadan tutuþtu gönül ocaðým
Hazýr yanmýþ iken, söndürme beni.

Ardýmdan söverken, yüze gülen var
Hayat bir deðirmen insan canavar
Gelecek karanlýk, dünler yadigâr
Dibi çürük dala kondurma beni.

Bilirim; iyisin, güzelsin, hoþsun
Dilerdim bu sevgi, sel gibi taþsýn
Aþklar istibale, dörtnala koþsun
Ama yanlýþ ata bindirme beni.

Ýçimde bir ataþ, korlaþtý közüm
Dýþým sonbahar kýþ, ne yapsýn özüm
Dedim ki doðmuþsam, yarýnlar bizim
Kapýna gelmiþim, döndürme beni.

Sulu sepken gibi, sular seperim
Kötülükle rüzgârlara siperim
Uzat pamuk ellerinden öperim
Melek kanadýndan indirme beni,

Necati’yim cananýma selamlar
Bitmez ki söylenen güzel kelamlar
Sevgileri yazsýn bütün kalemler
Kucakla ne olur, dondurma beni.

Necati OCAKCI
22.11.2019
ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın: