ENKAZIN ALTINDA

Ýnsanlar ölüyor
Feryatlar kopuyordu
Toz duman içinde
Çýðlýklar yükseliyordu

Dili var mýydý acýnýn
Tenin, gözyaþýnýn
Topraktan gelmedik mi
Ayný dünyaya, ayný gökyüzü altýnda

Yerle yeksan oldu dört duvarlar
Çýktý arþa haykýrýþlar
Enkazlar altýnda kaldý
Küçük bir çocuðun umutlarý

Ýnsanlar aðlýyordu
Nasýl bir acýydý ki
Yüreðimi daðlýyordu
Ölüyordu insanlar

Beton yýðýnlarý arasýnda kalmýþ
Bir nefes, bir can
Bir el bekler insanlar
Tutunmak için hayatýn dalýndan

Sil gözünün yaþlarýný
Sil ki, yüreðim bölünmesin binlere
Bir enkaz daha kaldýramaz yüreklerimiz
Ýnsanlar ölüyordu
Sessizce, nesefsizce...

***Müzeyyen Sabah***











Sosyal Medyada Paylaşın: