kendimi hapsettigim kör bir kuyuyum þimdi iliklerime iþlemiþ tutsaklýðým saçlarýma sinmiþ pis kokulu yalnýzlýðým ellerimde hýrçýn týrnaklarýmýn açtýðý yaralarým var
sýnýrý yok sonu yok içimdeki boþluðun en ucuna gittim en dibine düþtüm desem dile vurulur kilitler sus pus olur ellerimde tüm o çocuk düþler
korkup kaçarým diye topraða gömdüðüm anahtar paslý inleyip duruyor bak yerin dibinden neye yarar bu saatten sonra açsa bütün kilitlerimi çýkmaya cesareti yoksa eðer ayaklar hep korkuyla geriye gider
düþtüðüm yer bir bilmece zaman yok ucu yok bucaðý yok
çýkýþ yolu tam karþýmda gözlerimin önünde ýþýk ýþýl beni çaðýrsa çaresizim gidemem
kör bir kuyu olur yalnýzlýðým yine beni karanlýðýna hapseder
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.