kýnýna hapsolmuþ bir kýlýç gibiyken geçmiþim ben savaþ meydanýnda kardeþlik þarkýlarý söyleyen bir asker kadar saf ve çaresizdim kalbim kendi ritmine ihanet ettiði zaman kahramanlarýn cesaretiyle bile tanýþamamýþtým henüz ama hiç mi hiç korkmuyordum
ucundan tutunacak bir yerini bulsaydým o an hayatýn asýrlarýn en yasaklý emrine karþý gelircesine atýlmazdým ölümün kollarýna ama her yeri kokuþmuþ bir öykünün kahramaný olabilmiþken sadece koynumda gül kokularý biriktiremedim ne kadar çabalasam da
kabul etmenin inanýlmaz uyuþukluðu sararken bedenimi geleceðe dair hayaller de akýyordu parmak uçlarýmdan gözlerimde parýldayan bir meleðin ýþýðý deðildi farkýndaydým ama kaybedecek hiçbir þey kalmamýþtý içimde nasýlsa
kýnýnda paslanmýþ bir kýlýçtý artýk gelecek ve ben savaþ alanýnda son nefesimi vermeye çalýþan bir fani kulaðýmdan barýþa dair þarkýlarýn son melodileri silinirken koynunda uyuttuðum utancýn sýcaklýðý sarmalýyordu bedenimi
sonrasý olacaksa eðer dedim bu hayatýn korkarým utangaç bir baþlangýç yapacaktý ayaklarým
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.