Kaybetmek gittiði günün takvim yapraðýný koparamamaktýr Gidiþini izlemek ama inkar etmek Dünyanýn ters yüz olduðunu sanmak Ama araf gözlerle gülen yüzleri izlemektir
Kaybetmek onun sana son dokunduðu yeri okþamak Sonra da o ellere bir daha dokunamayacaðýný bilmektir Kokusunun bile terk ettiði kýyafetini Sanki oymuþçasýna en deðerlin etmektir
Kaybetmek en sevdiði þarkýyý duyduðunda Baþka hiçbir þey duyamamaktýr Kalbine prangalar vurup Düþlerde baþýný omzuna koyabilmeyi dilemektir
Kaybetmek hiç deniz görmemiþ bir bedeviyi Okyanusun en derin noktasýnda yalnýz býrakmaktýr Yüzme bilmez, Mercanlar sonsuz istirahathanesi olsun ister, Ama ne bir adým geri atabilir ne de bir adým ileri
Kaybetmek kaderin en çileli cilvesidir Daha tanýþtýðýn gün baþlayan bir iþkence Izdýrap ateþlerinden bir yangýn Ama ne bir iz býrakýr ne de duman Sadece sen bilirsin yangýn çýktýðýný bir de giden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dallas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.