GÖZLERİNDEKİ UÇURUM...

Ölü bir retina…
Gözlerindeki uçuruma düþmüþlüðüme meyyal
Gaipten gelen sýrnaþýk bir aþk bu
Düþkünlüðün de kýlavuzu
Patavatsýz iklimlerde sürüklendiðim
Ne çok daraðacý…

Ölümün kýyýsýnda ýþýk saçan gözlerinde mavinin
Töhmet altýnda geçen de yýllarým
Elbet dokunulmazlýðýnda yalnýzlýðýn
Ayaðýmýn altýndan ittiðim o kýrýk tabure
Oysaki oturup da konuþacaktým mazimle…

Öfkenin titrinde yangýndan mütevellit
Bir sesleniþe gebe muadili kuþlarýn
Berrak seslerinde yarým aðýz bir masalýn da kayýp yazarý
Göðe çengel atan yakamozlarýn feryadý
Üflediðim o mum
Ölümün þerefine þerit geçirdiðim bir mizansen
Yana yakýla kelebeklerin uçuþtuðu
Cennet güzergâhý aþkýn devasa kollarýnda
Þimdi kenetliyim göðe
Yeteri kadar kaldýðým yeryüzü ikliminin de
Maðdur gülü.

Bir kýrýk vecize kadar yolsuz
Deðil bir dikili aðacým
Ait olduðum bir topraktan da sürdüler beni
En büyük çaresizlik
Hiçliðin kýrýntýlarý ile
Dokunduðum yüreðin boþluðu
Þimdi sözcükleri yeriyorum
Yerinden yurdundan olmuþ göðün kaskatý bulutlarýna
Seriliyorum.

Bir ahraz ki…
Varla yok arasý benlik
Tebessümlerimi unuttuðum o delik sepetin
Dibinde yanýk kokan elemin de zikriyle
Fikrime sahip çýkmanýn da bedeli
Elbet sevmeye dair özlemin sükûnu
Direndiðim kadar kaykýldýðým;
Dönendiðim kadar süründüðüm
Bir martavalýn en kýrýk hecesinde sürgün
Yediðim günlerin de devamýdýr þiirlerim
Þair olmaya da asla yeltenmediðim.

Bir teyakkuz ki…
Öyle ya, mirim:
Hepi topu budur
Yazmaya durduðum nice vesvese
Bil ki; sözcüklerim benim alýn terim
Bir de yaradan akan hecelere taný koymayý beceremediðim
Son mevsim:
Elbet ölüp ölüp dirildiðim.

Kayrasýnda nice hüzünlü kývýlcým;
Külünde ölü topraðýn,
Hezimet yüklü gönlün de son seferidir
Sürüldüðüm yüreklerden
Sökün eden bunca hezeyan
Kývancýmla muadildir de pekiþen heyecan
Gövdem delik deþik
Sýzan nemin de budur suçlusu;
Kanatlarým kopuk kopuk
Uçmadýðýma da kani olmasýn hani kimse
Yoksa nasýl deþerdim ben bunca gizi?

Sosyal Medyada Paylaşın: