Kâðýtlar Boþa harcadýðým kâðýtlar, Boþaymýþ aðýtlar, Dökülen saçlarýmla gözyaþlarý cabasý, Daha ne sevgisi yahu daha ne çabasý! Ne o Leyla’dý ne de ben Mecnun, Ne bir hülyaydý yaþadýðým ne de bir efsun, Gerçeklere inandým, Bekleyiþe kandým, Bekledikçe yandým! Aptallýðýma biledim kinimi, Zebanilerle kavga edip, küçük bir çocuða yenildim, Aklým baþýmda deðildi, Hâlen deðil, Varlýðým emrine eðilirdi, Hâlen eðik, Hayatýmda, cümlelerim gibi devrik. Þimdi ruhumu, bir elbise gibi çýkartýp astým, zamaný gelene deðin, Ne aþk için hislerim var, Ne insafa, ne vicdana, ne güzelliðe yerim, Ve elbise azap dolu, Ölmeyi yeðlerim! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.