. aramýzdaki uçurumun adý yok gökyüzü daha büyük gözlerimden oysa kuþlara yer yok bu oyunbaz kafes, bu boyalý duvar, bu süslü ayna yetmedi yetmiyor, yetmeyecek ne kadar oyalasa da
ruhlarýmýzý astýðýmýz paslý çivi sallanýp duran havada girip çýktýkça selamladýðýmýz kendimiz, o çok havalý hayat resminin gideceðimiz yerde karþýlýðý yok
yarým kalaný tamlayamýyor insan kendisi daha olmamýþken dalda ham incir toprakta boynu bükük güne bakan, piþmek için bir ömür yetmiyorken kendi yarýmýna baþka yarým arýyor ancak insan
dýþarýsý toz, dýþarýsý kara bulut yüzleriniz silah sesleri daðlarda patlayan hala durmaksýzýn ölüyorken kadýnlar ve çocuklar anladým acýnýn gidecek baþka yeri yok bu dünyadan.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
CigdemGüner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.