geçip karþýsýna
özlem dolu bakýþlarla bir resmin
fotoðrafýmý çekiyorum
siyaha beyaz karýþýyor
dört duvar þahit
ya mutluluk koy adýmý
ya da durma git..
git gözlerindeki bulutlar nemlenecekse hüzünden
gam teli kopacaksa sazýn
sitemkar sözlerinden
git, düne yol alacaksa bu gemi
batacak gelgitlerinden..
dalýp yollara
yorgun adýmlarýnla
yýllarý bir düne
nasýl sýðdýrdýn diye soracaksam eðer
ve sen þark’ý
garbýn afakýný saran çelik zýrh sanýp
marþýna basacaksan aklýn
durma,
sakýn
çünkü bizden ne üzüm olur
ne de mor salkým..