Bu Kalbin İçinde Durmayı Bil

Bir kaldýrým taþýna takýlýyor gözlerin
Yaz güneþinden esmerleþmiþ dirseðinde bir karasinek
Baþýný tutuyorsun hafifçe aklýnýn solunda,
Aklýn, benim saðýmda, hep yanýmda.

Yenilgilerin geçiyor kalabalýk kaldýrýmlardan
Gözünün feri yardan geçiyor
Benim gözlerim senin aklýndan,
Vazgeçiyor, Salacak Ýskelesi o an Üsküdar’dan.

Hep terli bir atýn terkisinde bozkýrlarý geçiyor cesedin
Ben bu sahnenin mutlak yalancý þahidiyim.
Dirseðinde durabilen karasineðe iznin,
Benim, sana hep uzaðýna düþme mecburiyetim.

Karasineði kaldýrýyor dirseðinden rüzgârý
Hýzla yanýndan geçen bir kýzýn çantasý
Düþünüyorum da biraz aklýnýn uzaðýnda,
Biraz utangaçsýn, aslýnda biraz tuhaf, neredeyse yabancý.

Baðýran suskunluðun var bu kent ile aranda
Merdivenlere adým adým týrmanan cinayetlerin
Benim aklýma tutunmuþ, tutuþturulmuþ,
Ah, bu akýl almaz yüreðin.

Anlatýyorsun, konuþur gibisin herþeyden
Kaygýlarýn, ah bu rüyalarýn hiç sýrasýný bilmeyen.
Ben seni dinliyorum, kaldýrým taþýna takýlý gözlerini,
Bu kalbin içinde durmayý bir türlü bilemedin ki.

Duygu Günkut

Sosyal Medyada Paylaşın: