YALNIZLIĞIN PERDELERİ UÇUŞURKEN GÖZLERİMDE...

Yeltendiðim her gizin çoðul yeminiyim
Elbette bir de mavi düþlerin yengisi…
Ýçimdeki kristal avize þahlanýrken
Öyküler birikiyor avucumun içinde:
Her biri terli ve asil ve inanýlmaz mavi…

Düþ gücüme yenik düþtüðüm bir ilkbahar mevsiminde
Keþfettim aþký ve evrene adadýðým sevgiyi:
Mabedimde yalnýz bir yemindim:
Azýcýk fani çokça yaralý.
Küpeþtesine serildim ansýzýn içimdeki
Dokunaklý þarkýnýn aslýnda
Yetim bir türkü olduðunu
Babam ölünce fark ettim.

Arzý endam etti çoðu zaman
Azýmsanan yüreðimle
Aþký baþat bildiðim
Bir sabaha serildim
Ýmsak vakti
Düþlerime dirayet yüklediðim
Yatýlý misafirime nasýl nasýl müteþekkirdim.

Biletim yoktu:
Ben ki kaçak yolcu.
Yýrttým resimleri
Ýçime kaçan yorganý azat ettim
Ölüp da gömülmeyi dilediðim
Bir hücrenin kebir defteri
Âciz varlýðýmla þerh düþtüm ömre:
Yetilerimden sýzan ne çok irin
Yetimliðime düþkündü madem þiirlerim…

Göðe minnet ettim ve sevgiye:
Rüzgârýn tefe tuttuðu dalgalý saçlarýmda
Oynaþan kelebeðin ölümlü yolculuðuydum
Hepi topu yirmi dört saate ayarlanmýþ düzenek
Ne zamanki ihlal ettim ikinci günü…

Sonramý kurgulamakla
Karýncalanan þiire destek çýktý
Rüþtünü ispatlamýþ acýlarýn reçetesine yazýlmýþ
Üç beþ dize ile düþtüðüm yola
Hiç de üþümediðim kadar öncesinde:
Aþk mademki yatýya gelmiþti
Ölümlü yüreðimden firar eden
Ateþ böceklerine verip veriþtirdim:
Sözcüklerin yandýðý mevsimde
Sönen ferine isyan ettiðim günün de
Yarýna özlemi ile.

Söndüm tek avazda
Yalýtýldýðým düzenekte
Mademki sevilmeye layýk bir faniydim
Sadece onay verdim içimdeki azaba
Kabrime denk düþen yalnýzlýðýn
Perdeleri uçuþurken gözlerimde
Bir hale belki bir yangýn sönmeye mecali olmayan:
Mealimle saf tuttum þiirlerde
Resmettiðim aþkýn yüzü suyu hürmetine
Su serptim þiire.

Filizlenen coþkuma sahip çýkan
Dümeni de kýran bir yetim i mge
Belli ki nasiplendiðimdi
Dünüme nifak sokan
Arþý alaya çýkan bir coþkuyla
Yanmaktý adadýðým ve düþen payýma
Sevgiye biat bir coþku
Kibirli bir þarkýdan çok fazlasýna
Þerh düþen bir çað yangýný
Kundaklanan yarýnýmda
Kalan son yarýma çeyrek kala mutluluðun da kabrinde
Bir fetva adadýðým þiir dilinde
Bir de düþen gardýmda
Düþmemek adýna yeniden aþka.


Sosyal Medyada Paylaşın: