- Ve ben kapýsý kýrýk bahçemde iç çekerken Sevda baþýný alýp gidecek izninizle…-
Hangi martý yanaþsa yýkýlmýþ limanýma Bir yakamoza dalýp gidecek izninizle. Hangi aþýk el atsa yorulmuþ imanýma Hüznü içinde kalýp gidecek izninizle.
Aldýðým her nefesi ömür diye anmýþken Cehennemi dünyada görüp böyle yanmýþken Karanlýðýn ardýndan gün doðacak sanmýþken Sabah umudu çalýp gidecek izninizle.
Sormayýn, hangi hüsran bu kadar uzun sürer Sormayýn, hangi ömre bu kadar hüzün girer? Nasýlsa bittiðim gün takvimler birer birer Meçhule haber salýp gidecek izninizle.
Yýkýlmaz sanýyorken düþleri bir sur gibi Onur denen perdeyi çektim bir kusur gibi. Ama þimdi gururum, Hallacý Mansur gibi Gerçeði yalan kýlýp gidecek izninizle.
Çünkü siz, aþk denen suç kul olurken hüsrana Yelkovanlarý kýrýp teslim ettiniz “an”a Oysa aþk, oysa sevda ; Ýsa ile yan yana Bir çarmýha çakýlýp gidecek izninizle.
Yani siz, nehirleri deðiþirken bir sele Yeþeren umutlarý teslim ederken yele Aþk, Ayn-i Zelika’da Ýbrahim’le el ele Gülistanda yakýlýp gidecek izninizle.
Benimse, ne korkum var gecenin geliþinden Ne de bir umudum var dünyanýn boþ iþinden. Þimdilik, tüm varlýðým düþlerinin peþinden Bir hülyaya takýlýp gidecek izninizle.
01.07.2008
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.