Fakirliðin gözü yerinden çýksýn! Züðürttüm... çeketim ele verirdi, Diyeceðim çoktu; yâr bir kez baksa, Hep de aramýza zenginlik girdi.
Çeketimin yýrtýðýna baktýkca, Yârin ettikleri aklýma gelir. Hatýra silinnez zaman aktýkca, Unuttuk desek de izleri kalýr.
Bir zengin bir fakir dost olamazmýþ... Ya da, sevemezmiþ... þu adete bak! Her þeyi alýna ’O’ kalem yazmýþ... Para ki bugün var belki yarýn yok.
Dolapta asýlý yýrtýk çeketim, Bakarým... ne idim... bu adam kimdi. Hatýrlasýn gözüm; iþ’bu zengin kim? En ufak bir gurur olmasýn þimdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.