ELA GÖZLÜ ZEYNEP...
ELÂ GÖZLÜ ZEYNEP
Ela gözleri bir an akla düþtüðü zaman,
Saplanýr ta içime kýzýl hançeri gülün.
Oraya bir hâl olur, bi yanar ki, ne yaman,
Tam o vakit kol gezer yanýbaþýmda zulüm.
Aklýma zincir vurur elâ gözün böylesi,
Varlýðý yokluðu dert, bambaþkadýr ki yeri.
Bazen çok zamansýzdýr o bakýþýn hilesi,
Bir yolunu bulur da girip gelir içeri.
Acep çekinmez misin eller ne der söz ilen?
Koca adam olmuþsun, ne iþin var göz ilen?
Bilmezler ki hâlimi, iþim gücüm köz ilen,
Yine de asla demem: "bitsin mehmet bu çilen!"
Hiç bir yalaným yoktur, elâ göze muhtacým,
Bir lahza nazar etmek cennete girmek gibi.
Elâ gözün sahibi, zeynep... sensin amacým.
Dünyada yaþýyorsam budur ancak sebebi,
22.01.2016
Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.