Ey insanoðlu! Tâ ezelden denildi sana, bu dünya imtihan yeri, Bazen, çok uslu oldun, bazen de serseri, Boðazýn hep açýk kaldý, yuttun adem’den beri Be hey yalancý dünya! Neden hiç doymuyorsun? Yuttuklarýný niçin yerine koymuyorsun?
Hep yükseklerde uçtun, hiç inmedin engine, Boyandýn bin bir türlü çiçeklerin rengine, Cennet bahçesi oldun seni seven zengine, Be hey yalancý dünya! Kandýrýyorsun kulu Neden göstermiyorsun ona doðru yolu?
eMine Ceryan Sosyal Medyada Paylaşın:
delimon Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.