ADINI SEN KOY

Ýnan anlamýyorum..
Aklým almýyor!
Sana kýzdýðýmda,
"sus" diyor..
Özlediðimde,
"bekle"..
Haykýrmak geldiðinde içimden,
"sakla"..
Sesini duymak istediðimde,
"dur"..
Ýnan ki anlamýyorum.
Tuhaftýr ki; her isteðime bir cevabý olsa da,
Cümlelerimi tamamladýðý da oluyor..
Bazen seni aramama izin veriyor..
Tam izin verdiðinde, içimi gýdýklýyor..
Bir kýpýrtýdýr gidiyor.
Doðum sancýsý gibi!..
Seni her düþündüðümde,
Yanaðýma bir tebessüm oturtuyor.
Aklým almýyor..
Nasýl bir þey bu?
Neye benziyor?
Heyecana mý benziyor, endiþeli bekleyiþlerin ardýna saklandýðýnda..
Yoksa, koþup kaçýrýyor m ý seni benden, her uzaklaþtýðýnda..
Öyle ya ; ne zaman uzaklaþýr gibi olsan,
Ben yerimde sayýyorum..
Ne ardýmda seni býrakabiliyorum,
Ne de peþime seni takabiliyorum.
Ýnan anlamýyorum, aklým almýyor!..
Gözlerimin içini parlatýyor,
Ben bile aynada tanýyamýyorum gördüðümde..
Sonra..
Birden sulandýrýyor..
Döküyor göz yaþlarýmý,
Savuruyor tutarsýzca..
Her þeye raðmen, hep seni emanet ediyor bana..
Kendini koruyor belki de..
Sevgi desem deðil,
Daha büyük..
Korku desem deðil,
Daha tuhaf..
Heyecan desem deðil,
Daha sevimli..
Bir avuç yalnýzlýk desem deðil,
Daha umutlu..
Adýný sen koy.
Anlamýyorum inan! ..
Ýnan aklým almýyor..! !

Sosyal Medyada Paylaşın: