ÖLÜMÜ TARTTIM

Ölümü düþündüm yirmilerde otuzlarda, kýrklarda
Kalbim kabýna sýðmayan bir çocuktu
Ölümü tarttým en cesur bir anýmda
Ele gelir bir aðýrlýðý yoktu.

Ölümü tanýdým civanmert dostlarýmda
Kurþunlar yaðdýrdý býçaklar soktu
Ölüme sývandým durulmaz bir hýnçla
Sabrým yine ne diller döktü.

Ölümü anlattým soluk soluða
Kalleþti dönekti korkaktý puþttu
Yaþam tekneleri yanaþmadan kýyýya
Kan selleri denizleri tuttu.

Hüseyin Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: