MEMLEKETİM

Oy zamaný gelince, herkes iyi düþünsün
Yediðimiz kazýðý cümle âlem biliyor
Ne köyümüze gelin, ne de yollar aþýnsýn
Atýlan zam oklarý soframýzý deliyor.

Madem ki biz devletiz, mutluluk refah dendi
Yatýrýmlar adýna, hazýr para da yendi
Mecal denen þey bitti, umudumuz tükendi
Kendi, eliyle eden, ettiðini buluyor.

Ortadoðu kan gölü, dalgasý bizi boðdu
Bu da yetmezmiþ gibi, dört milyon çocuk doðdu
Sütümüz tatlý geldi, onlar da bizi saðdý
Dünyayla savaþtayýz, bize neler oluyor.

Onlar benim ülkemde, çoluk çocuk gezerken
Vatandaþlýk hakkýyla baðrýmýzý ezerken
Millet Mehmetçiðine, aðýt yakýp düzerken
Oðlum diyen analar, omuzundan soluyor.

Bir kanal sevdasýnda, bir inattýr gidiyor
Biri ben yapacaðým, biri yaptýrmam diyor
Dýþ köpekler birleþmiþ, toplantýlar ediyor
Ermeni’ydi Kýbrýs’tý, paçamýza dalýyor.

Bir Fetö belâsýdýr, orduyu kumpasladý
Oturduðu mekâna, utanmadan pisledi
Babasý Amerika sýrtý ona yasladý
Nemalandýðý yerden, mamasýný yalýyor.

Merakýmý hoþ görün, daha nasýl sapacak
Bu gidiþle insanlar, paraya mý tapacak
Korkuyorum billâhi, Kýyamet mi kopacak
Hiç olmayacak þeyler, baþýmýza geliyor.

Necati durumlardan, ders almalar yetmiyor
Bir uðursuz baykuþtur, çatýmýzdan gitmiyor
Ne yazsam söylesem de hiçbir çare etmiyor
Tuzu kuru olanlar, arsýz arsýz gülüyor.

Necati OCAKCI
03.01.2020
ANTALYA

Sosyal Medyada Paylaşın: