Ruh-u derinime atarým seni.
Hasret, ruhumdan canýma sýzar.
Her þeyin ötesinde yaþarým seni,
Tükenir, biterim azar azar.
Acýlarýma merhem diye
Þarabýma katarým seni,
Içerim sabaha kadar;
Kimsenin ruhu duymaz.
Sen yoksun diye deðiþir
Yalan dünyamýn düzeni.
Kýrýk dökük bir hale girer
Aþkýn kalbimde, güceni güceni!
Ayýn þavký artýk vurmaz, saza.
Kalemim tükenir yaza yaza.
Biraz daha azalýr, güneþin feri.
Gönül kanaat ederde aza,
Bir türlü taþýyamaz, sensizliði.
Iþtahým kapanýr, sararýp solarým,
Kalýrým, bir kemik, bir deri.
Hayat,
Affetmez, öldürür;
Aç karnýna, gece gündüz içeni.
Sen yoksun diye,
Bozuldu, dünyamýn düzeni.
Tam orta yerimden
Bölündüm ikiye.
Bir yaným sende gitti.
Öteki yaným aþk kaybýndan bitti.
Mevsim bahardý,
Gençtik daha.
Yaþýyorken öldük sayende,
Kimsenin ruhu duymadý.
Karanlýk gecelerin
Sarhoþu oldum.
Sen yoktun,
Ben her gece öldüm.
Kimsenin ruhu duymadý.
Sen gittin,
Hayat gece oldu.
Gidiþ o gidiþ,
Bir daha sabah olmadý.
Yaþarken öldüm ben
Kimsenin ruhu duymadý.
DUYGUSELIOZAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.