Kopardılar beni

Kopardýlar beni
Ruhuma giydirdiðim bedenimden
Bambaþka elbiseler giydirdiler
Ellerimi uzattýkça bileklerimi kanla revana hapsettiler
Gözlerimle baktýkça
Gözlerime karalar çektiler
Çiçekler açtýrmak istedikçe
Köklerimi zehirle suladýlar
Kopardýlar beni hayat sahnesinden
Kapattýlar perdeyi
Baþka oyun da yazdýrmadýlar
Küle döndürdüler hayallerimle ördüðüm urganýmý
Umutla büyüttüðüm gönül bahçeme zehirleri saldýlar
Hangi yöne baksam önüme setler çektiler
Güneþden aþýlanýrým diye
Güneþimi de söndürdüler
Canýma can katan kalemimi de aldýlar elimden
Onu da çok gördüler
Þimdi bir baþýma öylece çaresiz iki büklüm
Son nefesimi bekler dururlar


Sosyal Medyada Paylaşın: