Hani düðümlenir ya boðazýn böyle, Ýçten içe boðulursun.. Aðlamak istersin ama yutkunursun. Bir þey söylemek istersin ama kelimeler bile anlamaz seni, Söyleyemez susarsýn. Çekilirsin kendi sessizliðine, Sanki en iyi anlayan sensin der gibi Sessizsin ama içimdeki çýðlýklari bir sen duyuyorsun der gibi. Suskunluðun bu asaletine inandýk belkide, O yüzden Üzüldük. Belki yaþayamadýklarýmýzdan, Yapmak isteyip yapamadýklarýmýzdan, Belkide olmayacak olanlarýn hayaline kapýlýp, Gerçeði unuttuðumuzdan aldandýk hep. Sosyal Medyada Paylaşın:
ELİF KOVAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.