Bir gün dönerim diye, veda edip gitmiþtin, Geleceðin o günü, her gün sayýklýyorum. Ahde vefa etmeyi bana sen öðretmiþtin, Senden gelen mektubu yýllardýr saklýyorum.
Aradan yýllar geçti, hâlâ senden haber yok, Ümit kalmasa bile, yine de bekliyorum. Çektiðim bunca hasret çok yýprattý beni, çok, Dertlerimin üstüne yeni dert ekliyorum.
Ahde vefa bu muydu, nerede kaldý sözün? Haftanýn her gününde kapýný yokluyorum. Sen böyle olamazsýn, deðiþti mi ki özün? Teselli bulmak için, rüzgârý kokluyorum.
Yaþadýkça artýyor, üstüme binen vebal, Ýnsanlardan kaçarak, daðlara çýkýyorum. Huzur olmayan yerde göremedim istikbal, Üstüme binen yükten, býktýkça býkýyorum.
Efkârlýyým bu gece, kafam karmakarýþýk, Yaþanmaz oldu dünya, ahreti özlüyorum. Vefasýzlara küsüm, sevenlerle barýþýk, Rahmeti Ýlahiden bir davet gözlüyorum!
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.