Herkes gibi sen de git; kaderimden bilirim, Hayat yükü eziyor sýrtýma çöke, çöke. Ne yolunu beklerim, ne de çýkýp gelirim, Tenhalarda gezerim, gözyaþý döke, döke.
Hep yokuþa vuruyor þu hayatýn yollarý, Zamansýz esen rüzgâr kýrdý bütün dallarý, Açmýþ beni bekliyor þu topraðýn kollarý, Yýllardýr yürüyorum bu derdi çeke, çeke.
Yoracak biliyorum hayatýn yokuþlarý, Yazýn tam ortasýnda gördüm karakýþlarý, Asla unutamadým inciten bakýþlarý, Atmak istedim seni, göðsümden söke, söke.
Keþke uçabilseydim; kar, fýrtýna, boranda, Öyle muzdaribim ki bana tuzak kuranda, Merhamet dilenmedim þu kalbimi kýranda, Yerle yeksan olmuþum, boynumu büke, büke.
Fazla yol alamadým karanlýkta, dumanda, Fýrtýnaya tutuldum, sýðýndýðým limanda, Benliðimi yitirdim, kaldý geçmiþ zamanda, Kötülüðü topladým; iyilik eke, eke.
Diyemedim yüzüne, lakin onu özledim, Kimseye söylemeden gizli, gizli izledim, Acýmý yansýtmadým, hep sinemde gizledim, Kalbimde iz býraktý, bir görsen; leke, leke.
Sabri Koca Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.