Öyle ya.. Bir dem di.. Geçti! Ýnsanýn insana merhem olduðu zamanlar eskidi.. Zift gibi çalýnýyor artýk insan , insanýn beyaz yüzüne. Hangi düþe tutunursa, bir yalanýn avucunda parçalanýyor. Etme be! Etme insan! Geçmiþ onca þey gözünün önünden ,görmüþsün.. Yorulmuþsun görmekten. Bir çýðlýk bir asýr sürerken, Bir umudu götüremiyoruz kapýdan kaldýrýma. Islanmýþ bir gocuk gibi indiriyoruz yükümüzü omuzdan, Her damlasý ayrý bir aðýt olan. Etme insan! Kalk silkelen. Bak !! güzeldir zaman. Çaðdýr çürük olan. Hevesler bir küf gibi çýkarken su yüzüne umuttur aslýnda dipte kök salan. Ondandýr saçlarýyla yaðmuru süzen kýzlarýn, sakalýna güneþi saklayan adamlarý sevmeleri..
Zin Viyan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zin Viyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.