Baraj

Baraj

Bazen bir söz yetiyor kökleri sökmeye..
Kocaman ve bir o kadar saðlam barajýnda bir çatlak beliriverir.
Kenarýnda uzunca yürüyüþler yaptýðýn o yolda rastladýðýn güzel insanlarý hatýrlarsýn.
Çatlak sesi gelir..
Bir gülün yapraðýna dokunmaya kýyamadýðýn günleri anýmsarsýn.
Ýçin burkulur.
Ýçini burkanlar geldikçe aklýna ,canýn acýr.
O suya gözlerini dikip susarsýn.
Keþke demeye dilin varmaz.
Su sadece sudur o anda. Ve sen sadece bakarsýn görmeden.
Topraðý anýmsarsýn..
Su sýzmaya baþlar çatlaklardan damla damla..
Birþeylerin sonu geldi, biliyorsun.
Topraðýn kokusunu hatýrlarsýn, çicekleri..
Böceklere sýra gelmeden gözlerin öfkeyle dolar.
Gözbebeðin boðulur.
Ufak bir ayrýntýyla uyanýrsýn tekrar
Ýyi gözle bakabilmek diyorsun kendine, iyi gözle..
Dilin direnir, gücün yetmez artýk susturmaya.
Bir keþke süzülür titreyen dudaklarýn arasýndan.
Keþke gidenlerin ayak izleri olsaydý.
Her adýmda arkalarýndan söverdim
Her ayak izine bir sebep bir teselli sýðdýrýrdým..
belki de
ben haklý çýkardým.
Baraj patlar..
Keþke ayak izleri olsaydi gidiþlerinin..
Yok..
Ölüm bitirdi herþeyi
Gidiþleri ve ayakizlerini.
su altýnda kalmýþtýr artýk herþey..
Ne ayak izi ne de mezartaþý..

Zîn Viyan

Sosyal Medyada Paylaşın: