garabet çökerken

jung deyir ki...
" zihnimizin teþekkül eylemesine yardým etmiþ ve ruhi þartlarýmýzý
saptamýþ muayyen bir dünyada yaþýyoruz.
doðuþtan getirdiðimiz yapýmýz ve sýnýrýmýz içinde kalmak zorundayýz.
benliðimiz ve düþüncelerimizle bu dünyaya baðlýyýz.
bilinçdýþýmýz bilinçten çok daha fazla þey bildiði doðrudur.
bilgisi sonsuzlukla alakalý bilgidir.
entellektüel dil buna dayanamaz.
"buraya" ve "þimdiye" dayalý deðildir.
insan için þu soru belirleyicidir.
sonsuz olanla baðlantýn var mý yok mu?
iþte bu, hayatýn tümünü anlatan bir sorudur."
yine ardahandayýz.
nalbant dükkaný yokuþ baþtaydý.
iki dükkan daha vardý: marangoza kiralamýþtý "nenegil"; ötekini depo yapmýþtý birisi.
çöplük yýðýlmýþ olurdu daima tümsek,
teneke kesikleri diken tarlasýna okþardý.
yaz günü öðle demiydi... güneþin ýþýklarý ilaç mýydý: "plasebo"
þunu anladým ki: bir makine ile aklýmýz hadd-i hudutludur.
jung’un teorisini ben çocuk aklýmla öylesine yormuþtum.
þair demiþ ya:
"- geldik gidiyoruz!"
ne demiþti buda:
"- ölüm: bilginin son bulmasýdýr.
bilginin sona ermesidir ölüm!"
eniþe yayan... arkadaþýmla...
o kimdi ki?
jung’dan,
buda’dan sonra.
o hayali cihan olmuþ günü sorarým,
sual edelim cümle gölgelere!

yalçýner yýlmaz
16-12-2019
toki960 çanakkale
Sosyal Medyada Paylaşın: