Dünaydın

Henüz kuþlar uyanmamýþ, tan yeri aðarýrken
uzun yol þoförü yorgunluðuyla çýksam karþýna
Boðazlý kazaðýmdan anlasa kuzeyden geldiðimi
güneyde ilk açan çiçeði andýran gözlerin…

Sana "Merhaba" derken
fýrýndaki sabah ekmeðinin buharý çýksa dudaklarýmdan
Sarýlýrken sýmsýký yüzyýllýk özlemle
Aymasa gün…
Zaman dursa…
Yarýn olmasa…
Dünaydýn’ým…

Bütün ayrýlýklarýn hasretini topladým sana
Hafta sonu okul çýkýþý heyecaný var Ýçimde.
Bir babanýn evladýna,
maaþýnda bisiklet alabilmeye gücü yetecek biçimde…

Sen beni sevince
veresiye defterini yýrtýp atýyor tüm bakkallar
“Yine gel” diye uðurluyor mahallenin kasabý.
Camlarýna top gelse de,
bozulmuyor huysuz emeklilerin asabý…Bedavaya dikiyor teraziler,
bozuk paralarýný paçalarýndan düþüren çocuklarýn ceplerini...
Gençlik desen,
mezun olurlarken deðil
Üniversiteye baþladýklarý ilk gün fýrlatýyorlar gökyüzüne keplerini….

Atýyor ellerindeki tespihleri köþe baþlarýnda bekleyen aðýr abiler
Sevdiklerine güller alýp, þiirler yazýyor…
Aðaçkakanlar aðaçlara sevgililerinin baþ harfini kazýyor….

Henüz kuþlar uyanmamýþ,
tan yeri aðarýrken
rüyalarýndan alacaklý,
kabuslarý aþkýna sebep
uzun yol þoförünün uykusuzluðuyla çýksam karþýna...
Eskimiþ, el örgüsü kalýn hýrkamýn yorgunluðundan anlasa,
deðerimi bilmeyen gözlerin….

Kimin koynundayken dile gelir,
iltifat dolu sözlerin?
Kimseler bilmez...
Her þeye raðmen
Ben hala seni özlerim!
Sosyal Medyada Paylaşın: