Yine Aralýk akþamýndayým Yýl Ýki bin on dokuz Günlerden Pazar On beþ gün sonra Yine yalnýz, yine sensiz Birini “uðurlayýp” Diðerine “hoþ geldin” Diyeceðim Gelip giden Yýllara ben Þiraze Yaðmur yüklü kara bulutlar Gözlerime mi doldu ne ? Biri dokunsa Aðlayacaðým Hem de hýçkýra hýçkýra Yine bu gece Hasretin bölecek uykularýmý Ýstemsiz kapanmak istiyen Göz kapaklarým Kan çanaðýna dönmüþ gözlerimi Örterken Sabah Ezanlarý yükselecek Yedi tepeli þehrimin Göklere yükselen Minarelerden Ýþte yazýyorum, Þiraze Ýyi bak Seni dileyen Mevlâ’dan Þu çingene avuçlarým Yine boþ kalacak Çaresiz
Hem Biliyor musun Ýki bin yirmiden de Yok benim ümidim Ne yüzümü güldürdü Ne de kýyama kalktý þu sevdam Her zaman söylüyorum ya Nerede mutlu bir çift görsem Hayýflanýrým, üzülürüm ben Oysa Seninle birlikte olsam Ellerini tutsa ellerim Otursam karþýna Hiç konuþmadan Saatlerce, yüzüne bakmaya Razýyým ben Kuruyan çýnar yapraklarý Süslüyor artýk Kaldýrýmlarý, parklarý, bahçeleri Gül kurudu Bülbül sustu Tek bir serenomi var Kulaklarýmý çýtlatan O da Yaðmur öncesi, rüzgar ýslýðý Ne sahil, sahil Ne parklar cazip Sensizlik kol geziyor dört bir yanýmda Saraným yok Üþüyorum Þiraze Tutaným yok Düþüyorum Þiraze
Kýþa girdim yokluðunda Yine ben Yine ben de Kömür gözlüm, yine ben Nasýl kýzmam Sensiz geçen güne ben Biliyorsun Tuna benim ey sevgili Suna sen Deli deli akýp giden Tuna ben Bak yalnýzým, bak yalnýzýnm yine ben
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.