Bir gece fýrtýnalarý dost eyleyip Alaca atlarla giderken Üzerime gönül kalesinin yýkýlmaz duvarlarýný yýksaydýn Yüreðimi mýzrak gibi delip çýksaydýn Ellerin tetikte Alýn yazýma üst üste kurþun sýksaydýn Bir gece fýrtýnalarý dost eyleyip Unuturdum seni
Bir gece fýrtýnalarý dost eyleyip Yaðmurdan kanatlarla giderken Hüzün dolu ruhumu kum kum yere serseydin Bir deðil, binlerce kez çarmýha gerseydin Çektiðim acýya em* diyerek Yüreðime çeþit çeþit aðý verseydin Bir gece fýrtýnalarý dost eyleyip Unuturdum seni
Bir gece fýrtýnalarý dost eyleyip Ellerinde pusatlarla giderken Buðulu gözlerime gün aþýrý tuzaklar kursaydýn Þiirlerime kelepçeler prangalar vursaydýn Yaralarýma tuz basýp Tan aðarýrken daraðaçlarýna çekip dursaydýn Bir gece fýrtýnalarý dost eyleyip Unuturdum seni
Muhammed Mehmet GÜL
*Em:Ýlaç,çare
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.