Mavi Buz
Aslýnda gitmek... Kýrýk kanatlarýnla... Göðe doðru
O deli maviyi aralamak ne kadar da zordu
Oysaki alýnlarýmýz
Nefretle çizdiðimiz izlerle doluydu.
Bu izlerden tanýyorduk hiç sektirmeden içimizdeki karayý
Takvimlerden siliyorduk her baharý
Dünyanýn içi de bizimle soðuyordu
Yeryüzü kutup beyazlýðýndaydý
Ýnsanlarýn mimiklerinden mavi buzlar sarkýyordu.
Biliyorduk... Ve aklýmýz da alýyordu
Beþ katlý binanýn altýncý katý yoktu
Ne kadar gitmek istesek de yukarý
Asansör hep beþinci katta duruyordu.
Ýþte o katta hepimiz donmuþtuk, kalplerimiz de donmuþtu
Dikenli tellerle sarýlý sýnýrlarý geçecek hiç kimse yoktu
Bir adým bile atmadýk o tellere doðru
Sadece öfkemizi büyüttük
Ardýndan pembeyi bilmeyen düþlerimizi siyahlara bürüdük.
Gökyüzündeki son yýldýz da karanlýða sönüyordu
Sonra hiçlikten ve tek kalmýþ bir yürekten bir destan doðdu
Ki biz onunla yufka yürekli diye de dalga geçerdik
Tüm renkler beyaza dönmeden önce.
Masalýn sonudur bu belki, kimseyi de memnun etmez doðrusu
Sanki bir çocuðun ilk hecesindeki týnýsýz uðultu
Ne sevinç var içinde ne de sevgi çevresinde
Oysaki çok çok yýllar önce
Yüreklerde, sanki hiç solmayacak çiçekler açardý duyulan her hecede.
Biliyorduk... Ve aklýmýz da alýyordu
Beþ katlý binanýn altýncý katý yoktu
Ne kadar gitmek istesek de yukarý
Asansör hep beþinci katta duruyordu.
Aslýnda gitmek... Kýrýk kanatlarýnla... Göðe doðru
O deli maviyi aralamak ne kadar da zordu
Oysaki alýnlarýmýz
Nefretle çizdiðimiz izlerle doluydu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.