YANDIĞIM KADAR MEVLA'MA DAHA DA YAKIN
Sözcükler alýntý, azizim
Duygularýn sönmeyen feri sanma ki çalýntý:
Mintaný kirli duvarlara sökün etti gözyaþlarým
Lenduha enkazda kaygýlý gölgeler:
Sükûnu ve izleði delen þehla gözlerin
Ölümün,
Pekiþen bir cesaretle
Giyindim ben çelik yeleðimi
Ki…
Dokunulmazlýðým kalksýn hani satýrlardan
Yakamoza takýlý aklý güneþin de sonlansýn
Mahir bir i mgeyi de baþ tacý bildiðim
Her karanlýk kuytuda
Mehtabýn ayrýcalýðýna vakýf
Gözyaþýmla
Anlasýn hani tüm cihan içimdeki cenneti.
Ne kâfir d/okunuþlarý sözcüklerin
Ne elasý gözlerimin
Kayrasýnda ömrün,
Gelip geçen günü bile özlediðim
Bil ki yalan:
Sefasýný sürdüðüm bunca nöbetin
Neferiyim iþin aslý:
Kalan aklýmda saklý bil ki
Yüreðin bitmeyen aþký.
Ýllet bir yemin etti kindar iblis:
Duvaðý kanlýymýþ içimdeki ölü gelinin:
Bir manifesto ya da
Kibirli bir sitayiþ
Sanma ki elimin kiri bulaþan hepten
Beyaz cepkeninde seferi gönlümün
Nice sökük yamadýðým elimdeki kefen.
Bir dürtü ya da mavisi göðün;
Bir sarkaç belki de gidip gelen önünde gözlerimin:
Sevdalý yürekte saklý madem ölümlü izdivaç
Sonlandýðým mý yalan yoksa
Güzergâhýnda bunca elemin
Varlýðým fazla geldi belki de
Ýçinde ihtiras ve yaralý þafak saklý zalimin:
Yazmaya namzet elemin de dibine çöktü tortu:
Varyemez i mgelerden firar eden hüsran:
Baðdaþ kurduðum en devasa eksen
Yalýtýldýðýma binaen
Sevip de sevilmeye duyduðum özlem.
Karýncalanan ayaklarý þiirin:
Bir hutbe tadýnda belki de içimdeki hevesin:
Sancaðýma düþen gölgeyi de görmezden
Geldim nihayetinde,
Cümle baþlarýnda saklý engin yüreðim
Solan günden de kalmadý ümidim
Oysaki dünyayý son kurtaracak iklimdim.
Kürediðim her gün;
Saldýðým umut ve yürekten yemin:
Kabzasýnda nice çentik matemin;
Ayracý iþte bunca azap
Sökmekle dikmek arasýnda gidip geldiðim
Bulutun da nazenin yokuþu
Kayýp gideceðim nihayetinde ellerinden þiirin:
Bir batýnda sevdiðim nice insan;
Köreldiðim de gün gibi aþikâr
Ne zamanki yüreklere dokunsam.
O nazenin yokuþ hani devrildiðim
Belki de beylik bir naz ve niyaz
Fukara gönlüme nasýl sýðýyorsa bunca sevda
Ve nice imtiyaz.
Þahtým þahbaz oldum yazýp eridikçe:
Gönül hülyalý
Bolca da efkârý kazýlý satýrlara
Andýðým kadar mutluyum mazideki neþemi:
Basit bir çýðlýk deðil benimki;
Kimse de görmez hani bitimsiz hazanýmý
Aðladýðým görülmezse ne gam!
Ayazda yanan kalemle hemhal…
Derviþ gibi salýnýrým evrende:
Bir mahzun yürek eþlik eder içimdeki hamda:
Lal gölgem;
Kozamsa sandukam:
Dirayetim sýnandýkça taþarým kalýbýmdan:
Nüfuz ettiðim kadar aþka ve hazana:
Tebessümler saklý çakramda
Görünmezliðin nazarýnda bir kor satýrým
Yandýðým kadar Mevla’ma daha da yakýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.