HAYAT KÝ.... Pencerlere çakýlan muþambalar. Solucanlarin gezindiði çamurlu topraklar. Tencerede kaynatilan pekmeze doðranan kuru ekmekler. Üstündeki kirli urbayla gezinen köyün delisi. Kahveciyle selamlaþýp bir köþeye kývrýlan kambur adam. Kuru aðaç dibine gömülü düþünceler. Yeþil bataklýðýn kötü kokusunda nefes alan insanlar. Koca karýlarýn gelinlere vurduðu damgalar. Geçim darlýðýnda, umutlara çöreklenen ecinniler. Yiyecek küpüne pisleyen fareler. Sýrtlarýnda çocuk taþýyan analarýn çamurlu lâstik ayakkabýlarý.. Geçim derdi, yokluðun kabrinden kaçamayan kaçgýn. Hayat ki döngüsü ne acýmasýz.. Hayat ki kürklü posta bürünmüþ umacý.. Hayat ki kör hýrslarýn maþasý.. Hayat ki akýllarýn dergahýnda bir deli.. Hayat ki bizi bizden alan , canýmýzý okuyan azrail... Gel de diren.. Gel de diren.. Arzu Günal/ 8.12.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
arzuarzuca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.