sonsuz düðümlerle lanetlenmiþ bir yumak gibi kucaðýma yerleþmiþ hayatým denilen bu kaos iki elimde tastamam yerinde ama büyüyle donatýlmadým ki imkansiz düðümleri çözebilsin bu eller
kimin þakasý bu baksana yüzüme ben gülüyor muyum!!! ya da neyin imtihaný bitmeyen çözülemeyeceði belli olan bu karmaþalarla sýnanýyorum
bakma bana öyle sakýn!!! ayný dert herkeste var" diyen bakýþlarla bilmez mi sandýn aklým ya da görmez mi sandýn gözlerim binlerce düðümlü yumak var ayrý ayrý her bir kucakta
aklým hep boþ seyler düþünüyor mu sandýn ya da yüreðim sürekli hayata gücenmekle mi meþgul dengemi zorlarken inatla þanssýzlýðým kýsa kalan ayaðýmýn altýndaki isyanýma saygýsýzlýk yapmaya kalkma sakýn!!!
sen þimdi kendi evinin penceresine vuran ýþýðýn açýsýyla benim bahçemdeki çiçeðin duruþunu sorgularsýn bir de üstüne üstlük hiç utanmadan çiçek açmadýðýna mý kýzarsýn
ey kendini bilmez ey kendini tüm evrenin merkezi sanan þaskýn hiç mi düþünmez o kocaman aklýn her koyunun bacaðý kendi vucudunu asar ve hep tek kiþilik kazýlýr nedense tüm o mezarlar
o yüzden ister kusuruma bak ya da istersen bakma uþaklarýna düðümleri çözdürenlere bakýp isyan etmiyorsam eðer parmaklarý kýrýlmýþlara bakýp da kendimi iyi hissetmek zorunda mýyým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.