GİDİYORUZ İŞTE

GÝDÝYORUZ ÝÞTE
Gidiyoruz iþte yüreðimiz bükük, yüzümüz asýk.
Bütün hikayemiz sýrtýmýzdaki heybemizden dökülüyor.
Acýyor elbette yüreðimiz, vebalimiz boynumuzda asýlý.
Evet kýrdýk bir çok gönüllü, istesekte istemesekte.
Gidiyoruz iþte, umutlarýmýz ayaklarýmýzýn altýnda.
Yeþertmeye ne takadýmýz kaldý nede mecalimiz.
Kimine derman olmak istedik, kimine acý olduk istemeden.
Çoðu zaman kýymet bildik, ama yine de tutamadýk, gittiler çoðu zaman.
Elimizden kayýp gitler bir bir sevdalar, dostlar, arkadaþlar
Arkasýndan bakmak ile yetindik ezile büzüle.
Çünkü elden birþey gelmiyordu, hepsi gitmekle yüküm giymiþti.
Kimisi topraðý kimisi elli kimisi de gurbeti mesken etmiþti kendine.
Bize verilen ceza da hayallerimizi tutup paramparça etmekti.
Buna da kabullendik artýk, inanmak zorunda býrakýldýk.
Gidiyoruz iþte kalmak için yaðmurlar yaðmýyor gözlerinden.
Umut yok, ay ýþýðý yansýmýyor gözlerinden.
Karanlýk oldu artýk odamýzýn aydýn köþesi
Gözbebeklerimiz yorgun, rüyalarýmýz çýkmaz sokaklarda.
Aðlamýyor artýk çocuk, aðlamayý unutmuþ gibi.
Düþlerimize yasak geldi, tükendi kalemin mürekkebi.
Gidiyoruz iþte, sokaklar bile küsgün, dargýn.
Kokun gelmiyor artýk sokaklardan, caddelerden.
Gölgen dans etmiyor artýk sokak lambasý altýn.
Üþümeyi bile unutmuþ sokakta yaþayan çocuklarý.
Aðlamýyor artýk vebalimiz, aðlamayý unutmuþ gibi.
Susmuþ konuþamýyor artýk seni bana haykýran parke taþlarý.
Gidiyoruz iþte, yolcu olduk yol beklemez bizi.
Gidiyoruz iþte hayat hoþçakal.
Yazan:Sinan TOKER
(28/11/2019) Hozat/Tunceli
Sosyal Medyada Paylaşın: