ÇOCUKLUĞUMU ÖZLEDİM ANNE

ÇOCUKLUÐUMU ÖZLEDÝM ANNE
Ben çocukluðumu özledim anne,
Hani o hiç tatmadýðým çocukluðum var ya,
Ýþte ben onu özledim...
Bu hayat dediðimiz ayazda
Düþe kalka yoruldum.
Her gelen bir þeyler koparýp gitti,
Çünkü sevmek bahane imiþ anne;
Maksat kurulan hayalleri yýkmakmýþ,
Tutulan umut dallarýný koparmakmýþ,
Yeþeren filizleri kirletmekmiþ,
Her þey bundan ibaretmiþ anne...
Sevgi bahane aþk denilen bir þey yokmuþ
Her þey menfaat uðrunaymýþ anne,
Bunu anladýðýmda sol yanýmý kaybetmiþtim,
Geride ise küllenmiþ bir beden,
Acýlarla kývranan bir ruh,
Gerisi alkolden ibaretmiþ anne...
Ben çocukluðumu özledim anne,
Hani o hiç tatmadýðým çocukluðum var ya,
Ýþte ben onu özledim anne...
Biliyor musun anne,
Her ayrýlýk bir baþka acýtýyor yüreðimi,
Dostlarýn ihaneti mi desem,
Sevgilinin kahpeliðini mi desem,
Dünyanýn kirlendiðini mi desem anne,
Yoksa gençliðin giderek bozulmasýný mý desem,
Anne ben çocukluðumu özledim,
Hani o hiç tatmadýðým çocukluðum var ya,
Ýste ben onu özledim anne,
Çocukluðumu…
YAZAN: Sinan TOKER
21/12/2014 Tarihinde Yazýldý...
ANTALYA/ ÖRENÞEHÝR


m./mahkum.qitarist

Sosyal Medyada Paylaşın: