DENİZLE SOHBET

Son demiydi gün batýmýnýn
beklemiþti beni.
Bilirdi ne denli sevdiðimi;
seni ve onu ,birde esmer yarimi.

Günlerdir ilk iniþimdi
Bostanlý sahiline.
Hüznüme yarenlik yapasýn
istedim turkuaz deniz.

Acýdýn halime;
nazlý nazlý eþlik ettin
benzi soluk cemalime.

Seyyar satýcýlar ekmek,
diðerleri zayýflama derdinde.
Ne çok gezerdik elele gözgöze,
yadetmiþ oldum þimdi anýlarla.

Hep hissederdi;özlediðimi, duyumsadýðýmý.
Þimdide hissettimi acaba
burda olduðumu.
Belki gelirde ,
ne dersin deniz?

...Bir bilsen ,ne çok özledim
kokusunu ,sesini ve seviþmelerini.
Oda özlemiþmidir?
Yoksa unutup yeni aþkýndamýdýr?

Olsun be deniz!
Ben nelerin üstesinden gelmedim ki;
bunuda yener,acýyý bal eylerim.
Varsýn, o mutlu olsun...

27.06.2008 /ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: