UTANIYORUM

Rýzasýz girdiðim gönül bahçenden
Derdiðim güllerden utanýyorum
Gül kokulu yarým, gelip geçenden
Sorduðum kullardan utanýyorum


Ömürden geçiyor mahmur günlerim
Gönlümle söyleþir, sükut dinlerim
Aklara büründü zülüf tellerim
Konuþan dillerden utanýyorum


Kalbimde duracak aþkýn izleri
Kara kaplý defter söyler gizleri
Kederle bürünmüþ masum yüzleri
Sersefil hallerden utanýyorum

Gitmiyor bir türlü gönül kervaným
Kurudu gözümde yaþým, giryaným
Aðrýsý dinmeyen cana dermaným
Boþ veren ellerden utanýyorum


Gönlümün meskeni viran olmuþken
Umudum tükenip benzim solmuþken
Yüzünden, sesinden yoksun kalmýþken
Dal kýran yellerden utanýyorum.



Özlem ÇETÝN
MANÝSA 28.11.2019



Sosyal Medyada Paylaşın: