DÖNER MİYİM HİÇ SÖZÜMDEN?

Yalnýzlýðýn türküsünü söylüyor martý
Ýndinde saklý devasa düþleri bir de açlýðý.
Sonlanan günden sarkan da bir güdü
Telaþla iteklediðim her acý
Sonbahara düþendi de mevsimin nemi
Sayacý kýrýk rüzgâr
Teþrif ederken gecede saklý yeminler
Dönülmezliðinde ufkun
Ayracýna takýlý gözleri aþkýn.

Nimet gibi þükür yüklü…
Aþk gibi özlemin diðer adý…
Sonlanmaya dair olsa da mizacý
Geceye yüklü gözyaþý
Ve maviden teamül
Kýpraþan yüreðimde saklý.

Bir seferi rota
Düþlerin dahi irkildiði günden geceye
Uzanan tortusu elbette
Muhalif bir ses tonu ile
Öykündüðümüz aþk ve sevdalý güncesi þiirlerin
D/okunulmazlýðýnda ömrün
Ýlla ki vehim yüklü satýrlar
Bir kulpu olsa da tutunsak hani ümide.

Bir ülkü ürktüðüm kadar gölgemden
Belki de zülfü ne çok ne çok masal
Ýlla ki yarým kalan ezelden.
Meneviþlense de yüreðim
Koyudan gece gözüne mil çektiðim
Yarým aðýz sevmelerin de karanlýk maðarasý
Yüreðin azat edildiði bir hurafe belki de
Zemherilerde ölen yaz çiçeði:
Ne sarý ne pembe ne mavi
Hüzne biat asi rengi ile
Gölgelere dahi umut eken.

Kayrasý olsa olsa bilinmezin
Þükrü eken sabýr biçen dualarýmda gizli sevdiklerim
Aþký anýp da döner miyim hiç sözümden?
Közümde açmayý unutan nasýl ki bir gül’üm
Savrulduðum kadar acýlarýma zimmetli
Ýçine batan dikenim:
Yaslý ve yaþlý gözlerimde;
Yaþadýðým kadar bandýðým da ömrü
Umut denen törpüyle
Asi(l) bir yenilgiyim kimine göre
Oysaki yanýlgýnýn ta kendisi
Ne de olsa bilemezler içimdeki gizemi.

Reþit olmuþ hangi muhalif þiir?
Hangi ölü renk karanlýðý delen?
Hangi yürek hangi tasaya derman gerek?
Göðsümde uçuþan notalar
Ve dilimde sevdalý þiirler
Yandýðým kadar da kandýðým bir zalimmiþ meðer
Yazmaya düþkün yüreðime tutuklu kalem
Anýp da rahmetin adýna
Yarýnýma da kefil olsun yeter ki yüce Rabbim.




Sosyal Medyada Paylaşın: